Vleermuisonderzoek doen met een warmtecamera
Sinds kort hebben wij een nieuwe flir warmtecamera, waardoor we onder andere vleermuissoorten beter kunnen identificeren.
Batdetector en batlogger
Tot voor kort spoorden wij de vleermuissoorten op met een batdetector of batlogger. Normale vleermuissoorten zijn goed op te sporen met deze apparaten. Dit zijn apparaten die ultrageluid kunnen registreren en de sonar van de vleermuizen kan omzetten in een hoorbaar geluid voor mensen. Aan de hand van deze tonen kunnen wij vervolgens de vleermuissoort identificeren. Helaas kan hiermee de gewone grootoorvleermuis niet goed geïdentificeerd worden… Daarnaast kunnen met deze apparaten de diersoorten niet gezien worden, maar alleen gehoord.
Samen een kop koffie drinken?
Annemijn de Groot
Adviseur Ecologie
Gewone grootoorvleermuis
De gewone grootoorvleermuis, ook wel bruine grootoorvleermuis genoemd, gebruikt een fluistersonar met een beperkte reikwijdte tot maar een vijftal meter. Omdat de sonar van de gewone grootoorvleermuis zo’n beperkt bereik heeft, wordt deze enkel opgepakt door de batdetector binnen deze afstand van vijf meter. De kans dat de batdetector deze sonar oppikt is zeer beperkt. Vooral bij hogere gebouwen is het erg lastig om de soort te identificeren omdat tijdens het veldwerk niet mogelijk is om deze soort zodanig te benaderen dat de batdetector uitslaat. Waar je deze vleermuissoort wel goed aan kan herkennen is haar vliegpatroon. Omdat de vleermuizen vooral ‘s nachts vliegen is het vliegpatroon bijna niet te onderscheiden met het blote oog. Juist dan levert de nieuwe flir warmtecamera een toegevoegde waarde!
De oplossing
Vorig jaar hebben wij op meerdere locaties te maken gekregen met de gewone grootoorvleermuis. De camera helpt ons bij het identificeren van deze vleermuissoort doordat we het vliegpatroon kunnen bekijken door de camera, ook ‘s nachts! Naast deze hulp, helpt de camera bij het waarnemen van andere vleermuissoorten en bij andere aspecten van ons werk. Deze winter is de camera gebruikt op een locatie in Amsterdam. Bij deze locatie stonden een aantal bomen met vleermuiskasten. Met de camera zijn warmtestralen te zien en is te bepalen of de vleermuiskasten in gebruik zijn. Op de foto’s van deze camera is te zien dat de kast op één plek warmer is. Zo konden wij gemakkelijk concluderen dat deze kast in gebruik was. In dit geval niet door een vleermuis, maar door een koolmeesje.
Deze camera gaat ons in de toekomst verder helpen om vleermuissoorten te identificeren en om de gewone grootoorvleermuis te bereiken. Ook benieuwd naar de werking van de camera of een ecologisch onderzoek nodig?
Meer weten over ecologisch onderzoek?
Annemijn de Groot
